Een kort geschiedenismoment van een moment, van een deel moment, uit geschiedenis
het wordt universiteit genoemd.
je wordt wijzer en sterker, zeggen velen.
je bent 17 jaar en je zit op een universiteit ……
waarbij wat leer stof betreft, zal je nooit vergeten.
in sommige gevallen je zult nooit meer kunnen slapen.
weer zit je in een kleine kamer die bedoeld is voor 1 of 2 personen.
maar door levendigheid van universiteit aantrekking, zitten we met 8 a 9 personen.
er is een buitengewone stilte.
er wordt weinig woorden verwisseld.
voordurend mag pijn. Voordurend onrustig.
moeilijk te zitten en nog moeilijker is …
je kunt niet liggen, slapen
slapen wordt een abstracte ‘ding’
buiten lucht is ver te zoeken.
een aantal zijn ziek,
geen voedsel kan je helpen.
alles wat je eet, moet je weer aan natuur terug geven.
soms is het zeer ondragelijk.
weer wordt iemand opgeroepen.
ondervragingen zijn altijd nare ervaringen.
weer iemand met blauw plekken wordt binnen gegroeid.
Stilte, verdoemde stilte
. . . . .
. . . . .
wat moet je zeggen.
hoe doe je dat. Moeten we zeggen ‘hoe is het met je?’
velen zijn activisten.
willekeurig gearresteerd.
ontdekken dat er geen universiteit is.
hier is niet voor deze groep. we behoren niet hier
het zijn te jong om hier te zijn
allemaal tussen 17 en 25 jaar
jongens die eerste liefde nog niet hebben ontdekt,
eerste kus, wat was het ook weer?
geen genegenheid
geen echte jeugd meer,
geen warme liefde van je vader en moeder!
familie die je zult nooit meer zien
Geen afscheid
ene moment dat je iemand zit,
ene keer, zie je je moeder
niks is erger, dan zien van alle die moeders
moeders die op de grond zitten en smeken voor genade
genade voor hen zoons, voor hen dochters
slapen, hoe doe je dat . . .
soms komen jongens niet meer terug
waar is Hadie dan? En Sohrab?
elke dag tegen de ochtend
hoor je een schot
een, twee, drie, vier, vijf, zes
vandaag zes schoten
.. .. ..
Slapen …..
Dromen om te slapen
….
….
….
….
nog steeds dromen en dromen van slapen
nooit meer kunnen slapen
…..
…..
