Een artikel in The Times of Israël van afgelopen maart heeft in Iran voor wat politieke verwarring/onrust gezorgd. Het is bijna een speciale aflevering van de Netflix-serie ´Homeland´ die zich binnen de kringen van de Iraanse machthebbers afspeelt.
“Before I delve into what was said and how I understood it, allow me to explain how a ‘girl like me’ ended up here, where few Jews were ever allowed to enter. After all, under its current ruler, Iran is not exactly a welcoming place for the Jewish people. Call it luck or the result of hunger so fierce for rallying western thinkers to Iran’s cause that certain ‘details’ were overseen. Nevertheless, I walked right into the belly of the Beast’ invitation in hand, by the request of the very government whose motto calls for the death of all Jews and the annihilation of Israel”.
Catherine Shakdam is een Franse journaliste met schijnbaar uitgebreide internationale journalistieke ervaring. Ze vertelt over haar ervaring en kennismaking met de politiek in Iran en over een ontmoeting en interview met de Iraanse president Raisi. Echter, belicht plots een doodgewoon artikel onthullingen rondom haar werk.
Is het daadwerkelijk zo simpel voor een, naar eigen zeggen “Joods-Franse” journalist, om toegang te krijgen tot Iraanse netwerken op basis van slechts één keer bezoek en na één interview?
Onvoorzien komt dan toch naar voren dat ze een lange relatie heeft met belangrijke Iraanse media en invloedrijke organisaties. Haar nieuwe mediapodium is immers The Times of Israël. In haar eerste artikel zijn er veel onduidelijkheden en leemtes die onderzocht moeten worden. Ze is iemand die zich plots heel gemakkelijk voorstelt en alles per toeval overkomt, maar dit lijkt nogal verdacht. Zeker in een land als Iran, waar veel kritische meningen worden onderdrukt, zijn de gevolgen zeer groot. Shakdam verschijnt in The Times of Israël met een ontspannen en mild kritische beschouwing.
Klopt het dat ze een eenvoudige journalist is? Opeens blijkt namelijk dat er ook een andere Catherine Shakdam bestond in Iran. Als invloedrijke journalist was zij een vaste auteur op Khamenei’s website. Catherine Shekdam woonde in Iran onder een Frans paspoort en profileerde zichzelf als sjiitische moslim en journalist.
Na de escalatie die het controversiële artikel in The Times of Israël teweeg bracht, kondigde een lid van de Nationale Veiligheidscommissie van het Parlement aan dat de commissie een vergadering zou houden over de invloed van Catherine Shekdam, een Joodse verslaggeefster die betrokken zou zijn bij Iraanse media-instellingen.
Catherine Perez Shakdam was de laatste jaren een van de vaste columnisten op de Engelse website van de Khamenei. Haar artikelen (18 in totaal) zijn op dit moment volledig verwijderd van Khamenei’s website. Zij werd benoemd als columnist en publiceerde veelvuldig voor de Tasnim News Agency (een Iraans nieuwsbureau), het Engelstalige Press TV, de nationale omroep (IRIB) en voor het nieuwsagentschap Mehr. Meer van haar artikelen zijn te vinden in de Al-Murshid en Al-Rawda magazines, die gepubliceerd worden door het Media Center van het Hosseiniya heiligdom in Karbala, waaronder ook artikelen op websites van Houthi milities en Iraakse milities die gelieerd zijn aan Teheran. In de afgelopen dagen worden plots verdacht veel gerelateerde stukken op verschillende websites verwijderd.
Press TV heeft momenteel programma’s met Shakdam uit haar archieven verwijderd, hoewel haar naam af en toe nog op de website voorkomt. Veel van haar artikelen staan nog wel op de websites van Tasnim en Mehr. Tehran Times en enkele andere Iraanse publicaties hebben haar artikelen helemaal verwijderd. Ondanks de intense propaganda van de Iraanse media over de kracht en dominantie van de veiligheidsdiensten van het land, bewegen figuren als Catherine Shakdam zich vrij door het land nadat zij erin geslaagd zijn door te dringen tot de Iraanse veiligheidsdiensten en andere invloedrijke kringen.
Catherine Shakdam raakte als onbekend figuur abrupt in opspraak bij de Iraanse veiligheidsdienst en de media, haar bijzondere ingang tot invloedrijke kringen verdient een onderzoek die zich verder strekt dan de ‘Homeland serie’.
“Vastbesloten om toegelaten te worden in [Iran], heb ik geen ruzie gemaakt noch mijn ware beweegredenen onthuld,” schreef Shakdam in The Times of Israël. “Ik realiseerde me vrij vroeg dat als ik uit de eerste hand wilde ervaren waar het in de regio [islam] echt om gaat, ik maar beter betrokken kon raken en kon gaan beginnen met luisteren.”
