IslamMiddle East

Onvrije verkiezingen

By Friday 19 June 2009 No Comments

Een nieuw hoofdstuk in de korte geschiedenis van het Iraanse islamitische regime.

Er bestaat geen licht zonder schaduw. Hoewel het Iraanse volk uitzonderlijk betrokken was bij de presidentsverkiezingen van 12 juni 2009, wordt de democratische hartstocht van de mensen overschaduwt door de controversiële uitslag ten gunste van Mahmoud Ahmadinejad.

Ahmadinejad werd in 2005 gekozen met een populistisch programma waarin anti-corruptie en een eerlijker inkomensverdeling centraal stonden. Veel mensen, vooral de armen in de steden en op het platteland, geloofden in hem. Maar in de afgelopen vier jaar heeft hij volledig gefaald. Zijn presidentschap wordt gekenmerkt door economisch wanbeleid, schendingen van de mensenrechten en dubieuze avonturen in de buitenlandse politiek.
Ahmadinejad ontleent zijn politieke draagvlak vooral aan de mensen op het platteland, de onderkant van de middenklasse en de traditionele of religieuze groepen buiten de grote steden. Dit betekent dat een lage opkomst zijn herverkiezing waarschijnlijker zou maken. Vanwege het officiële opkomstcijfer van 85 procent is het moeilijk te geloven dat de enorme verkiezingsoverwinning van Ahmadinejad – zoals hij beweert – louter een conservatieve overwinning is die had kunnen plaatsvinden binnen elk liberaal electoraal systeem op de wereld.

De verkiezingen in Iran lijken minder op de legitieme uitkomst van een democratisch proces dan op een georkestreerde uithaal, zonder precedent, naar de Iraanse hervormingsgezinden. Bovendien laat de uitslag zien dat macht in Iran een zeer reëel verschijnsel is, terwijl democratie een ideaal blijft. De verwarring tussen de realiteit en het ideaal heeft ernstige gevolgen voor de bevolking.

Het is nog te vroeg voor een uitgebreide analyse van de gevolgen van deze verkiezingen, maar je zou kunnen zeggen dat een nieuw hoofdstuk is aangebroken in de relatief korte geschiedenis van het Iraanse islamitische regime. Ook is duidelijk dat het geweld waarmee de regering Ahmadinejad en de veiligheidstroepen de onregelmatigheden en fraude in de verkiezingen (aan de kaak gesteld door de officiële oppositie en de stedelijke kiezers) proberen te verbergen, een geschenk is alle sceptici in Washington, Jeruzalem en hoofdsteden in Europa en het Midden-Oosten, die geloven dat Iran niet kan veranderen en niet in staat is tot een dialoog met de Verenigde Staten en de rest van de wereld.

Het effect van deze verkiezingen is een vergroting van de kloof binnen de Islamitische Republiek tussen zij die geloven dat normale economische en politiek relaties met het westen cruciaal zijn voor de toekomst van Iran, en zij die zulke betrekkingen minachtend afdoen als verraad aan de idealen van de revolutie. Op zulke momenten is het belangrijk om te bedenken dat elke keer wanneer democratische pogingen in een land als Iran gewelddadig worden onderdrukt, de politieke leiders – en het politieke systeem in het algemeen – aan geloofwaardigheid en legitimiteit verliezen.

Ramin Jahanbegloo, one of Iran’s best-known dissidents, headed the contemporary studies department of the Cultural Research Bureau in Tehran until his arrest in April 2006. He was released that August and now lives in exile in Canada, where he teaches at the University of Toronto.

Ramin Jahanbegloo

Ramin Jahanbegloo

Ramin Jahanbegloo, one of Iran's best-known dissidents, headed the contemporary studies department of the Cultural Research Bureau in Tehran until his arrest in April 2006. He was released that August and now lives in exile in Canada, where he teaches at the University of Toronto.